ναυαρχικός

-ή, -ό

1. αυτός που ανήκει, αναφέρεται ή προσιδιάζει σε ναύαρχο (α. «ναυαρχικό αξίωμα» β. «ναυαρχικές δικαιοδοσίες»)

2. φρ. «ναυαρχικό σήμα» ή, απλώς, «ναυαρχικό» — διακριτικό σήμα που υψώνεται σε ιστό στον τόπο ή στο πλοίο από όπου ο ναύαρχος ασκεί επιχειρησιακή διοίκηση.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ναύαρχος. Η λ. μαρτυρείται από το 1823 στα έγγραφα τού Α. Μιαούλη].